Rajd Green Velo po Królestwie Rowerowym Roztocze

Czy jest jeszcze ktoś, kto nie wie, że Roztocze to raj dla miłośników turystyki rowerowej? Jeśli tak, to my mówimy to bardzo donośnie- na Roztoczu cykliści mają jak w raju! Bogactwo lasów, mozaika pól, piękne widoki, czyste powietrze i szlaki rowerowe o różnym stopniu trudności, które sprostają wymaganiom doświadczonych turystów, jak i rekreacyjnie jeżdżących całych rodzin z dziećmi. Poznajcie Królestwo Rowerowe „Roztocze” na Wschodnim Szlaku Rowerowym Green Velo!

Tak przedstawia się trasa Rajdu:

Zobacz trasę w Traseo

Mapa w wersji graficznej

Stopień trudności: Średni

Dystans: 69,5 km

Czas trwania: 4 h 4 min

Średnia prędkość: 17,03 km/h

Przewyższenie: 72 m

Suma podejść: 357,2 m

Suma zejść: 357,33 m

Data: 13 czerwca 2020

Lokalizacja: Lubaczów

Zachęcamy również do pobrania aplikacji Ziemia Lubaczowska, w której można znaleźć wszystkie trasy wraz z opisami atrakcji!

Trasa ma swój początek na Rynku Miejskim w Lubaczowie. Zza południowej pierzei rynku przebija się tu budynek Cerkwi grekokatolickiej pw. św. Mikołaja. Wzniesiono ją w 1883 roku według projektu wybitnego ukraińskiego architekta Wasyla Nahirnego, w miejscu starej drewnianej cerkiewki. Pochodzący z cerkwi XVII – wieczny ikonostas-wykonany przez wybitnych malarzy ruskich w końcu XVII w. – znajduje się obecnie w grekokatolickiej katedrze w Przemyślu. Przy cerkwi pozostała murowana dzwonnica z 1843r.

Fot. Roztocze i Lubaczowska- Rynek miejski w Lubaczowie

Fot. RiL- Cmentarz żydowski w Lubaczowie

Fot. RiL- Lubaczówka

Następnie przebiega przez Dąbrowę w gminie Lubaczów, docierając do w Łukawca w gminie Wielkie Oczy. Warto tu zobaczyć Sanktuarium MB Łukawieckiej, z czczonym obrazem Matki Bożej Łaskawej, który wcześniej odbierał kult w ukraińskim Tartakowie. To z tamtejszej kaplicy zamkowej Potockich podczas pożaru zamku kapelan uratował obraz Matki Bożej. Mimo ocalenia i umieszczenia w kościele parafialnym, po jakimś czasie oczy Maryi zalały się krwawymi łzami, a kościół oświetliła łuna. Po tych wydarzeniach kultu obrazu zaczął przybierać na sile. 300 lat później, podczas II wojny światowej, obraz ponownie znalazł się w niebezpieczeństwie i został przywieziony do Polski, a w 1965 roku trafił do Łukawca. Został tu otoczony wielką czcią, a jego kult trwa nieprzerwanie do dziś. Wśród wielu wotów ofiarowanych Maryi znajduje się złoty różaniec Świętego Jana Pawła II, który został tam umieszczony w 2013 r.

W Łukawcu turyści mogą odwiedzić również piękny, modrzewiowy Kościół Trzech Króli- największy zabytek miejscowości, pochodzący z 1756 roku oraz Izbę Pamięci im. Jana Pawła II, mieszczącą się przy Gminnej Bibliotece Publicznej w Wielkich Oczach, w której zgromadzono m.in. cenne pamiątki, które przekazał wieloletni sekretarz papieża Polaka abp Mieczysław Mokrzycki.

Fot. RiL- Kościół pw. Objawienia Pańskiego w Łukawcu

Fot. RiL- Cerkiew w Łukawcu

W Wielkich Oczach warto też zobaczyć dawny dwór obronny z XVII wieku, Cerkiew pw. Św. Mikołaja- jedyną podkarpacką cerkiew wzniesioną w konstrukcji szkieletowej z muru pruskiego, dawną synagogę oraz Sanktuarium MB Pocieszycielki Strapionych ze słynącym łaskami obrazem Matki Bożej zwanej Wielkooką Pocieszycielką Strapionych.

Następnie przejedziecie Państwo przez Żmijowiska i Budomierz, dojeżdżając do parku dworskiego w Krowicy Samej. Pozostałości podworskiego parku z okazami starodrzewia, wśród których króluje jeden z najpotężniejszych dębów na lubaczowszczyźnie, pamiętający z pewnością czasy Sobieskiego (obwód pnia ponad 6 m, wiek ok. 400 lat), świadczą o niegdysiejszej świetności krowickiego założenia dworskiego.

Fot.RiL- Cerkiew w Żmijowiskach

Po drodze do Młodowa można również obejrzeć również Dęby Sobieskiego– okazałe dwa dęby szypułkowe o obwodzie 345 i 365 cm, liczące około 250-300 lat, rosnące przy drodze do cmentarza i cerkwiska w nieistniejącej wsi Sieniawka. Według tradycji, to właśnie pod nimi miał odpoczywać król Jan III Sobieski. Z kolei według zapisków Karola Notza z 1904 roku to „święte dęby”, przy których prawdopodobnie istniała studzienka lub źródełko, z którego wypływała lecznicza woda.